divendres, 21 de maig del 2010

[Poesia] Anònim: No me mueve, mi Dios...

No me mueve, mi Dios, para quererte
el cielo que me tienes prometido,
ni me mueve el infierno tan temido
para dejar por eso de ofenderte.
Tú me mueves, Señor, muéveme el verte
clavado en una cruz y escarnecido,
muéveme ver tu cuerpo tan herido,
muévenme tus afrentas y tu muerte.
Muéveme, en fin, tu amor, y en tal manera,
que aunque no hubiera cielo, yo te amara,
y aunque no hubiera infierno, te temiera. 
No me tienes que dar porque te quiera,
pues aunque lo que espero no esperara,
lo mismo que te quiero te quisiera.

3 comentaris:

Júlia Zabala ha dit...

m'encanten aquests poemes místics tan intensos...

Salvador Jàfer Sanxis ha dit...

M'agrada que t'agraden. Salut!

Anònim ha dit...

follow me at www.joelcomiskeygroup.com God bless

Blocs per a navegar